O Taşmektep'te okuyan her öğrencinin eminim onlarca anısı vardır.Kimisi mtluluk içerir,kimi muziplik,kimi hüzün doludur,kimi sevda yüklüdür.Araya yıllar girsede,anılar eskimemiş,üstü tozlanmış oralarda.Hep bir kere daha gideyim,o bahçede dolaşayım,o sıraların arasında dolaşayım diye düşündük.Hayat kavgası,çoluk çocuk yetiştirmek bize engel oldu.Ama ne olursa olsun,son demleri yaşarken,hayatı mızın sonbaharı kışa dönerken,acele etmeli,bir kere gitmeliyiz.Ama yalnız gidin,sakin sakin dolaşın.Konuşun,cevapla yın,gülümseyin, hüzünlenin,ama mutlaka gidin.Orada siz varsınız,sizin gençliğiniz,siz in hayalleriniz,si zin umutlarınız var.Orada dostluk,orada sevda,orada soğuk,orada ayrılık,orada Sivas var,Sivaslı var.DAHA NE DEYİM DOSTLAR.ORADA O VAR,TAŞMEKTEP VAR.

"Ne gencligim vardi, ne de ben vardim!"
...
"Beniu bende demen bende degilem,
Bende bir ben vardir benden iceri."
Yüergine saglik....