BİR ÇAVUŞ EMMİMİZ VARDI...

Bu anıyı göndereni not almamışım.

BİR ÇAVUŞ EMMİ VARDI...Yuvamıza döndük ya nasıl heyecanlıyız.Daha istasyonda başlamıştı.Soğuğu umursamaz şakalaşmalar,dehlizden çıkmışların gözlerindeki kamaşmalar...Okula yaklaştıkça yerini gurbetsi bakışlara,kırık seslere bıraktı.Erken döndük. Alt sınıflar derslerde.Pencerelerin puslu camlarında karartılar.Faytondan indiğimizde atlar soğuğu kovmak için burunlarından soluklarını bir bıçak gibi ileri fırlatıyorlardı. Revirin oradan Çavuş Emmi çıkageldi. "Hoş geldiniz!" Elimizdeki bavula,yüzümüze,"hangi köyden?" Anlamıştır çıraklıktan geldiğimizi. "Bostankaya", "Hımm!" O bilir bütün bu köyleri. Ranzalarımız,sobamız,gaz lambamız,konservelerimiz...elinden geçmiştir.Okulumuzu soruyor ardından."Okulumsu"

Not: Bu anıyı, bu arkadaşımın dosyasında buldum. Adını not etmemişim. Tanıyanlar söylesin.

Anının devamı:

diyoruz,öğrencileri,levhası,kerpiç binası aklımıza geldiğinde.Bir öğrencinin elini alnına götürmüş ateşine bakmıştır, biraz önce.Radyatörü yoklamış üşümemelerini istemiştir.Kalorifer dairesine oradan yemekhaneye koşacaktır.Koşturur hep."Eee rahat mıydınız kuzular?" "Burayı çok aradık,ekmek derdi Çavuş Emmi. Köyde satılmıyor ki!" Üst katın pencerelerinden biri açılıyor,kütüphanenin karşısı,"Çavuş Emmii!" Bavulum buzlarla oynaşıyor.Anlatacaklarım var,çabuk dön beyaz kuş! Bilmezsin değil mi yatarken ranzamla,etüt aralarında sıramla,akasyanın altında otururken karıncalarımla konuştuğumu?Okula başladığım seneydi,bavuluma konulmuş peksimetlerden birini alıkoymuş,yememiştim.Gece etüt dönüşlerimde çıkarıyor,kokluyor yatakhaneye öyle geçiyordum.Bir gün gördün.Göz göze geldik.Anamın kokusu avucumda bekledi orada.Tanıdık gelmiş olabilirdi.Başını eğmiş sessizce uzaklaşmıştın.Bugün seninle konuşacağım.Elini omuzuma koy."Revirde kimi yokladın,ağır değildir inşallah!" dememiştik daha.Arkanda ne palto,ne gocuk? Üşümez misin sen hiç? Beyaz önlüğün kanat olmuş uçuyorsun oradan oraya.Kanatların ıslanmasın,ayakların dert görmesin Çavuş Emmi!...HUZUR İÇİNDE YATASIN.

ÇAVUŞ EMMİ ( KAZIM KOÇ) Rahmetli

Okulumuzun emektarı: Rahmetli Çavuş emmi (Hacı emmi) hakkındaki anılarımızı paylaşalım.

ÇAVUŞ EMMİ   

KAZIM KOÇ)

  Çavuş emmi hakkında eklemek istediğiniz bilgileri aşağıdaki yorum formu ile gönderebilirsiniz. Bu durumda uygun görülen detaylar sayfaya eklenecektir. Yorumlarınız her halukarda sizin isminiz ile gözükecektir. Listede ismi bulunmayanları bize iletişim sayfamızdan ulaşabilirsiniz.

Okulumuzu ziyarette, Kazım Çavuşumuzu köyden alıp getirdik.

Mustafa Yalçın, Kazım Çavuş, Muzaffer Kargın ve Cemalettin Delice ile birlikte.

KAZIM  KOÇ anısıdır.

Kimdir Çavuş Emmi ?

   Yanıtınızı biliyorum: Okulumuzun İç Hizmetler Şefi.

   Belli o resmi görevi.

   Kendine özgü kişiliğini soruyorum

   Tüm öğrencilerin sevgilisi, koruyucusu, dert ortağı, babası!

   Öğretmenlerin sevgili Kazım Efendisi.

Derslerinize çalışın, yaramazlık yapmayın, ailenizin emeklerini boşa çıkarmayın, kalın giyinin ,hasta olmayın diyen bir ebeveyn. Saf, temiz ve yürekli insan.

Sevmeyen olmuş mudur bu değerli büyüğümüzü, yardım meleğimizi?

   Ruhumuzu okurdu adeta! Bir dolu idareci, yüzlerce öğretmen ve binlerce öğrenci! İnsan psikolojisinin en iyi gözlemcisi.

Yatılı öğrencisiniz neredeyse 24 Saat berabersiniz. Sizi üzgün görmesin. Hemen:

“Memleketten kötü bir haber mi aldın, harçlığın mı bitti, derslerin mi kötü yoksa kız meselesi!

Dert ortağımız anında bir yol gösterir, çözüm üretir, üretmese bile rahatlatır.

'' Nahat'' diye seslenişini kucaklayışını ve verdiği öğütleri hiç unutamam!

Okulumuzun tüm binalarında, bahçesinde onun emekleri, alın teri vardır.Ağaçlar onun sevgi ve korumasıyla büyümüştür tıpkı bizler gibi.

Sen anlatılamayacak kadar büyük ve değerlisin. Hangimizde emeğin ve hakkın yok ki .

Hakkını helal ettin mi, hiç düşünmüyorum bile.

“ Helal olsun guzularım” dediğini duyar gibiyim.

Biz mi;

Dualar okuyoruz sana, rahmetler diliyoruz.

   Daha da önemlisi;

Seni , o yüzünden eksilmeyen gülücüğünle, güven veren bakışlarınla anımsıyor,

Hala seviyor, hiç ama hiç unutmuyoruz.

Melekler içinde kal, ruhun şad olsun.

Canım Çavuşum --Kazım Koç.

Ahmet Erolanısıdır:
Bu anım okulumuzun unutulmazlarından Çavuş emmiyle ilgili:

Sanırım 1970 yılıydı. Akşam etüdüne daha zaman vardı. Koridorda beş altı arkadaş sohbet ederken çok sevdiğimiz (rahmetli) Çavuş emmiyi görünce hatırını sorup, sohbete katılmasını sağladık. O gülen yüzü ve tatlı sesiyle;

Ula uşaklar Allah hayır a çıkarsın, bir rüya gördüm, diyerek anlatmaya başladı.

Rüyamda okul binasının karşısına geçmiş onunla konuşuyordum. O da insan gibi benimle konuşuyordu.

 Sende hiç utanma, sıkılma yok mu insafsız, bu çocukları okutup okutup memleketin dört bir yanına dağıtıyon.  Sona da hiç arayıp sormuyon, aç mı, susuzmu, hasta mı, eyi mi.

Bu çocukların sende hiç hatırı yok mu dedim. çok utandı, cevap veremedi, diye rüyasını tamamladı. Bir süre dalgın durdu; Hadi zehniniz açık olsun diye dua ederek odasına yürüdü.

 Meslek hayatımda nereye gitsem, bunu hatırlayıp, arkamda manevi bir güç olduğunu hissederek huzurla çalıştım.

Ahmet Erol.