Bekir Kara’nın Hatırladıkları 1. Lütfü Ütük: öğretmen ve sanatçı

                 1962 yılıydı galiba Malatya Ortaokulunu bitirip Sivas Öğretmen Okulu’na gelişim. Şimdi çok iyi takdir edebiliyorum ki orada nasıl olmuşsa bozkırın ortasında bir bilim ve sanat yuvası oluşmuş. Bana sağlanan bu güzel ortamda ben, yeni şeyler öğrenebilmenin açlığıyla, kütüphaneden çıkmazdım; arkadaşlarım öğleden sonra şehre inip kahvede tavla atarken ben bulabildiğim tüm klasik ve modern kitapları okurdum. Ertesi yıl kütüphane başkanı oldum, daha da kitaplara gömüldüm. (Daha sonra okuyup fenci oldum ama bugün dahi elimden roman veya hikaye kitabı düşmez.)

İşte o özgür ortamda okuduklarımı pekiştiren 2 güzel öğretmen vardı: Resim ve elişi öğretmeni Lütfü Ütük ile Türkçe öğretmeni Ümit Al. Onlar hem öğrettikleriyle hem de davranışlarıyla bana hayatıma nasıl ahlak, estetik, değer ve anlam katabileceğimi gösteriyorlardı.

Lütfü öğretmen uzun boyu ve biraz da herşeye inanmaya hazır saf bakışlarıyla öğrencilerin alay konusu olabiliyordu. Ama günler geçtikçe onun görevini nasıl ciddiyet ve şevkle yaptığını görünce saygı duymamak mümkün değildi. Ben elimden geldiğince ona yardımcı olmaya çalışır, derste eksik bir şey varsa koşar getirirdim.

Lütfü öğretmen şehirde bir sergi açmıştı. O sergiyi gezerken gördüğüm bir tablosunu bugün dahi hatırlıyorum. Sarı ve mor renkli bir tabloydu ve ruhumda bir yere kazındı. Daha sonraki hayatımda yaptığım işlere güzellik de katmam gerektiğini orada Lütfü öğretmenden öğrendim.

Sonra beni Ankara’ya Yüksek Öğretmen Okulu’na gönderdiler ve mezun olamadan Sivas’tan ayrıldım. Lütfü öğretmeni 2 yıl tanıyabildim ama hayatıma yön vermesi için yeterli oldu diyebilirim.

Şimdilik bu kadar, son bir hatıramla bitireyim: Lütfü öğretmen bir dersinde Paris’te yaşadıklarını anlatırken, “Bazan bir şarkıyı pikaba koyup 20 defa dinlerdim,” demişti ve bizler gülmüştük. Yıllar sonra ben de Belçika’da okumaya gönderildiğimde, o zor ve yalnız yıllarda, memleket hasretiyle, ben de bir şarkıyı 20 defa dinler oldum. O zaman Lütfü öğretmeni bir kez daha yadettim ve sevdim.

Bekir Karaoğlu

Not: Arkadaşlar da yorum ve hatıralarıyla katkıda bulunurlarsa, devam edebilmeyi ümidediyorum.