Reklam

ORAYA DAİR

                        Zeytinin tadını ilk burada aldım,ilk takım elbisenin fiyakasını burada attım.Maviydi,çizgiliydi kumaşı;provada Ümit öğretmenim,dublesini,ceketin omuzlarını beğenmedi,o anda taş duvarlar ısındı,babamın elleriydi sanki..anlatamayacağım.

                     Yarım asır sonra bile okulumun, arkadaşlarımın rüyalarıma misafir oluşları yok mu…! Sevginin,saygının ve hasretliğin ne demek olduğunu anlatamayacağım.

              

                     Kütüphanede bir kız; gözlüklü,baygın bakışlı…Başımızı ara ara İnce Memet’ten,Mai ve Siyah’tan kaldırıp bakışıyoruz.Ve hep aynı sayfayı okuyoruz.Bazen ben önce gelip onu bekliyorum,bazen o beni.Dönem bitmek üzere,tam konuşayım derken kız kayboluyor.Babasının tayini çıkmış,subaymış.Garipliğimi,kimsesizliğimi anlatamayacağım.

                     Kimya,fizik,matematik bir beş alamıyorum.Çift dikiş.Her gün ders sonrası,okulun böğründe lahana tarlalarına bakan akasyaların dibindeyim.Arkadaşlardan bazısı Almanya’ya işçi yazılacak.Ben yapamam.Böyle memlekete dönemem de.Gözüm Tekke kayalıklarında.Götür at kendini! İçimdeki tekrarlayıp duruyor.O ne? Gözüm,bir salatalık kabuğuna üşüşmüş karıncaların onu sürüklediğini görüyor…Hâlimi değiştirmeğe uyanıyorum,diriliyorum…anlatamayacağım.

                   Aşık Veysel gelmiş,hastanedeymiş.Aramızda cebimizdekileri koyuyor koşuyoruz.Kuru gözleri ıslanıyor;kuru elleri ısıtıyor yüreğimizi.Dudaklarından bizim için dökülen mısraları anlatamayacağım.

                   Her şehre inişimde,çifte minareleri ile geçmişim;karşısında Kongre Binası ile geleceğim,başım daha dik, alnım daha açık nasıl yürüdüğümü anlatamayacağım.

                   Mezuniyetimizin üzerinden daha bir ay geçmeden atamamız yapılıyor;3-5 beş yıl süründürmeden.Gençliği,birikimi,ümidi öldürmeden.Yurdun dört bir yanına uçarken kanatlarımızdaki kuvveti anlatamayacağım.

                   Komşulara,rahmetli annem,”oğlun Sivas’ta ne yapıyor” dediklerinde, “öğretmen yapılıyor” dermiş.Varın biz de Koca Yunusçasına diyelim: O Okulun taşı toprağıyla, ayazıyla, suyuyla sevgili öğretmenleriyle öğretmen yapıldık.

                   Bu anlatamayacaklarım ve anlatamadıklarımla Sivas Öğretmen Okulu,okuldan daha ilerdeydin bir yuvaydın.Hoşça kal.    

Hüseyin Uğur:1948-Malatya.Em.Öğretmen.!966 Sivas Öğretmen Okulu.

Hüseyin Uğur

 

30.10.2013

                                                                                         
 

Yorum ekle


Güvenlik kodu
Yenile